Koffers en einde verhaal

Hallo allemaal,

De koffers zijn vanmiddag thuis gebracht. Inmiddels draait de wasmachine op volle toeren.Morgen weer het gewone leven in.

Groetjes van Piet en Bea

Thuis, maar zonder koffers

We zijn weer thuis. Helaas zonder koffers. W.s. zijn deze tijdens onze overstap in Rome zoek geraakt. Hopelijk vinden ze ze nog. Het is wel lastig. Geen oplader, voor de laptopen telefoons. Piet z'n golfballen en nieuwe schoenen enz.. Maar toch al die kleding. Gelukkig is alles vervangbaar en ik heb nog even geen was.

Groetjes allen.

Rust

Woensdag

Ondanks dat het hotel niet helemaal super is en het eten van iets mindere kwaliteit, vermaken we ons wel. Lekker op het ligbed naast het zwembad met uitzicht op de zee. De zon schijnt niet volop, het is bewolkt. Maar dit is helemaal niet erg. Bij 30 graden is het zo prima uit te houden.

Aan het eind van de dag hebben we nog 1 keer een Ayurvedie massage genomen. Dat wil zeggen alle massages hier zijn op basis van oliën die een geneeskrachtige werking hebben.Zelf heb ik nog een gezichtsbehandeling en hoofdmassage erbij genomen. Nou die hoofdmassage was wel heel apart. Boven m'n hoofd hing een aardewerk pot met olie die ze langzaam op mijn voorhoofd en haar lieten druppelen. Nadat de pot leeg was kreeg ik een massage. Mijn hoofd droop van de olie.

Vrijdag gaan we weer richting Nederland. We hebben 4 zeer afwisselde weken gehad. Warmte, regen en kou. Strand, woestijn, zoutpannen, hoge bergen, lagunes enz. Het land heeft minder indruk op ons gemaakt als andere stukken van Azië. De manier van reizen heeft daar zeker invloed op deze keer. In hotels buiten de bewoonde wereld hadden we veel minder contact met de locale bevolking. Wel waren een aantal hotels idyllisch. We hadden het ook niet zo getroffen met onze chauffeur c.q. gids. Hij vertelde weinig en was vaak slecht te verstaan. Dit belemmerde ons om vragen te stellen. Hij reed goed en zorgde dat alles in orde was bij de hotels en onze excursies, maar daar bleef het ook bij. Jaffan en de boerendorpje was wel een van de topper. Piet vond de treinreis super. De golfbanen waren leuk om te doen, met heel veel verrassingen, maar de kwalitiet van de banen was niet om naar huis te schrijven.

Wel zijn we onder de indruk van het feit dat de oorlog hier nog maar net over is en dit samen met resten van de tsunami zijn sporen heeft achter gelaten. Sri Lanka heeft veel natuurgebieden. Maar echt spectaculaire dieren hebben we niet gezien.

De bevolking is vriendelijk en als ze Engels spreken nieuwsgierig, maar hun spreektaal is dwingend en naar elkaar toe kunnen ze behoorlijk schelden.

De bediening in de restaurants hebben een goede opleiding gehad. Uitstekend, je schrikt er wel eens van. Wil je gaan zitten en je let niet op dan schuiven ze je stoel aan en dat geeft een raar effect. En voor je het weet is je bord of bestek weg gehaald. Soms moest je het vast houden.

Al met al krijgt dit land een vlaggetje op onze landkaart en gaan bedenken waar we volgend jaar naar toe willen. Alhoewel Piet zijn hart zegt: een week golfen in Belek ofzoen Bea denkt aan Bali.

Van militairen naar Bounty en het valt een beetje tegen hotel

Zaterdag

Ja, op tijd vertrokken voor een rit van 310 km. Over wegen die geweldig waren, maar ook wegen die under construction waren of wegen waar in de toekomst wat aan gedaan moet worden .Na de militaire controles en gelukkig een plaspauze. Maar met w.c's waar ik niet meer over wil praten. Moest een van de banden van de auto gerepareerd worden want de slechte wegen eisten hun tol.

Uiteindelijk kwamen we aan in Kalpitya. Het ligt gescheiden door een enorme lagune in een prachtig duin en laagland op een schiereiland aan zee.

En???? Was de rit de moeite waard en zijn we ergens beland dat je zegt WOUW... Ja, dat zijn we het is een bounty paradijs. Op een afgesloten stukje strand staan7 tenten. Nou de binnen kant is tentdoek en de rest is opgebouwd van klei en een rietendak, met 2 grote bedden een prachtige buitenbadkamer, hangmat buiten enz. enz. enz. Werkelijk een sprookje aan zee. Tussen de palmbomen. Natuurlijk weer privé bediening. Wat willen we nog meer.

Zondag

Voor het eerst deze vakantie hebben we uitgeslapen. 7 uur wakker, in plaats van 5 of 6 uur. We liggen er ook niet laat in hoor. Om 22.00 uur vallen vaak de luiken al dicht. We hadden besloten dat we vandaag niets gingen doen. Laksaman hebben we een vrije dag gegeven en wij gaan genieten van dit heerlijke kleine tropische paradijs. Heerlijk in de hangmat. 's Avonds weer lekker gegeten. Alleen viel de stroom regelmatig uit. Het internetsignaal was ook zwak, vandaar dat er geen verhalen waren. Maar het eind komt in zicht.

Maandag

Vandaag zijn we op onze eindbestemming aangekomen in Negombo een beach hotel. Maar och jee, dit valt tegen.Na over het algemeen mooie goede, ludieke en leuke hotels zijn we beland in een oud en stinkend ding. Maar er wel een zwembad en het in het centrum met wat winkeltjes dus wel wat te doen.

Vanmiddag onze laatste excursie en dan gaan we afscheid nemen van onze chauffeur.

Back to basic

Vrijdag

Jaffna is dus nog in ontwikkeling. Gisteren gingen we een rondje lopen langs de winkeltjes. Nou ja winkeltjes, stalletjes zijn het meer. Iedereen staarden ons aan. Wij waren de blanke attractie. Ook hier de koeien in de straat ,maar minder TukTuk's en veel meer fietsen. Deze zijn nog van het model Gazelle van 50 jaar terug. De stroom valt hier ook regelmatig uit.

We waren op zoek naar een koud flesje cola. Toen we eindelijk een koelvitrine zagen die het verkocht, konden we niets kopen, want de deur zat op slot en de baas was weg met de sleutel.

Maar vanmorgen gingen we back to basic. Na een rit met de auto over een dijk van 1,5 auto breed met allemaal hobbels en gaten en dorpjes waar ze nog water uit de waterput haalden, Gingen we met een soort veerbootje naar een eiland. Heen hadden we een luxe schip en mochten we bij de schipper zitten. Maar daar waren we uiteindelijk niet de enige. Ze proppen die boot zo vol, dat als ze een duwtje hadden gegeven, ik zo had kunnen gaan zwemmen. Gezien het tempo waarmee het bootje vaarde had dit ook makkelijk gekund.

En wat was er op het eilandje te zien? Nadat we met de locale bus werden afgezet bleek dat we weer Tempels moesten bekijken. Langzaam zie ik Piet rood aanlopen. Hij heeft genoeg van al die Tempels. Terug met een houten boot. Hier kreeg iedereen een zwemvest om. We gingen al haringen in een ton. En stinken....... Goed, de tempels op dat eiland was niets aan, maar de boot en bustocht met de locale bevolking hadden we niet willen missen.

Bij terug komst was onze kamer nog niet schoongemaakt. Problemen,,,,,,,,,,zei het meisje bij de receptie. We kregen schone handdoeken en dat is het dan. Prima hoor, morgenochtend vroeg gaan we weer verder. Nu moeten we 300 km rijden, een lange zit dus. We gaan langs de westkust terug naar het zuiden. Dit gebied staat bekend om haar zout winning vanwege de droogte.

Er is voor mij wel een probleem, hier en ook de rit naar dat gebied. Ze hebben nergens toiletten. Op de heenweg zijn we maar achter een boom geweest en terug zien we wel. De chauffeur werd n.l. door de militairen gewaarschuwd om niet te stoppen bij openbare toiletten. Waarom? Dat verteld het verhaal niet.

Point Pedro

Donderdag

Het hotel is niet luxe, maar schoon. Vanmorgen vielen er wat laden uit de kast. Maar vanmiddag waren ze weer gerepareerd, alhoewel wel wat scheef. Ook hier niet veel gasten en een lege eetzaal. Met als gevolg dat we tot nu toe in bijna ieder restaurant een privé ober hebben. Je hoeft alleen maar te kauwen en te slikken de rest doen zij. ( Bij wijze van spreken)

Goed weer een dag van allerlei bezienswaardigheden. Eerst een Hindi Tempel bezocht die ze weer aan het opbouwen zijn, daarna nog een stupa die ze opgegraven hebben en die in de oorlog beschoten is. En tot slot na een behoorlijke autorit over hele slechte wegen, wegen die ze aan het opknappen waren en dwars door allerlei kleine straatjes, Point Pedro, de meest noordelijk gelegen stad in Sri Lanka. En niet te vergeten Nagadipa Vihara een heilige boeddhistische plek waarvan er 16 zijn. Hier kwamen de eerste boeddhisten aan land. Dit was overigens ook de enige plek die voor toeristen verbouwd is en waar een kunstschilder in zijn vrije tijd in een tempeltje wandschilderingen aan het maken was. Hij vertelde dat hij dit uit leifde voor het geloof doet en zijn beroep is sergeant in het leger.

Al met al een drukke dag waarin we 140 km hebben afgelegd( ja,ja de kilometerteller doet het weer)en waar toch de meeste aandacht van mij uitging naar de kleine dorpen die verlaten en verwoest zijn. Veel zijn er dus ook naar het buitenland vertrokken en zullen hier niet meer komen wonen. Op het ogenblik proberen er een aantal hun grond met ruïne te verkopen. Jaffna is over het algemeen Hindoestaans en de kleding is dan ook zo. Veel hebben stippen op hun voorhoofd. Piet moest ook met ontbloot bovenlichaam de tempel in.

Morgen gaan we met de veerboot naar een eiland. w.s weer een lange dag.

Jaffna

Woensdag

Dan schrijf je, we gaan naar het noorden naar Jaffna. Het Tamilgebied. En dan bedenken we ons dat het nog maar ruim een jaar echt toegankelijk voor toeristen. 3 jaar geleden is er een wapenstilstand tot stand gekomen. Een oorlog die sinds 1983 heeft geduurd tussen de Tamil Tijger en het Sri Lankaanse regeringsleger.

Via Vavuniya rijden we dit gebied in. Dit wordt beschouwd als de gateway naar het noorden. We zijn in een ander gebied beland. De taal is hier ook anders en het Engels beheersen ze hier niet zo. Het landschap is anders, woestijnachtig en warmer.Het begint met allerlei wegenblokkades door militairen. Twee maal paspoort controle, wat later nog een keer gebeurt. Langs de weg zo om de 500 meter is een militaire bemande uitkijkpost.

In eerste instantie zien we veel armoede onderweg, daarna komen we heel veel kapot geschoten huizen tegen. Er wonen nog veel mensen in vluchtelingenkampen. Daarvoor en dat zie je ook worden nieuwe huizen gebouwd, veelal gesponsord door bepaalde landen. Ik moet zeggen dit maakt wel indruk. Wetend dat een hoop mensen niet meer terug keren op de plek waar ooit hun woning stond. Of de families zijn er niet meer, of ze zijn gevlucht. Onderweg zagen we een heel gebied met mijnenvelden. Vele militairen waren bezig om ze onschadelijk te maken.

Voor de rest zijn ze hard aan het werk om de wegen te vernieuwen. Dat maakte onze lange rit aangenaam. Pas bij Jaffna werden de wegen echt slecht. Het hotel is van veel mindere kwaliteit als we gewent zijn deze reis, maar we klagen niet. Dat is hier gewoon zo. We waren weer de enige etende gasten. Maar.... wat hadden ze op het menu? Indonesische nasi goreng. Oh, dat was even genieten voor Bea. En niet te vergeten, ze hebben hier wel redelijk snel internet. Voor de rest niet zoveel gezien. Moe storten we op ons bed voor een klein tukje. Het reizen breekt ons af en toe op nu. Maar nog een paar dagen en dan rusten we uit aan het strand.

Tempels en Safari

Dinsdag

Wat ik nog vergeten ben is dat Piet nog steeds niet helemaal fit is. Hij hoest en proest er over en heeft bij vlagen hoofdpijn.

Het gebied waar we nu zijn is erg droog, ze wachten met smart op regen. De aarde is rood/bruin en het is hier stoffig, met als gevolg dat wij ook rood/bruin zien. Vooral na vanmorgen. Denk dus niet als je de foto's ziet, och wat worden ze bruin. We gingen al vroeg op pad om allerlei tempels te bekijken. Anuradhapura is de oudste stad, in 437 voor Chr. gesticht. Ruim 12 eeuwen lang was het de residentie van de koningen. Er staan nog veel ruines uit die tijd en de grootste stupa. Hier komen veel pelgrims naar toe. Leuk om even te zien, maar we raken door de jaren heen verzadigt door alle tempeltjes enz. Nog even naar de supermarkt om water in de slaan. Morgen vertrekken we naar Jaffna, het Tamil gebied en daar is water erg duur.

Na een uurtje zwemmen en de lunch gingen we om 13.00 uur weer op safari. Dit keer het Wilpattu National park. Een park bekend vanwege zijn waterpartijen en meren alleen nu even niet; het merendeel stond droog. Dit had ook als gevolg dat we geen luipaard of olifant spotte. We hebben ruim 5 uur door dat park/ bos gereden en zagen voor ons doen alleen maar gewone dieren. Pauwen, kippen, konijn en herten. Verder wat vogels en dat was het wel zo'n beetje. Niet iets om enthousiast over te zijn. Voor het eerst reden we in het donker. Ook een ervaring, want er is weinig tot geen straatverlichting. Daarbij komt ook nog dat er een aantal voertuigen niet verlicht zijn.

De bevolking hier is erg aardig. Iedereen groet en als ze Engels spreken, dan willen ze graag en praatje met je maken. De kleding is over het algemeen simpel. De dames een wijde rok met blouse en de heren een sarong met overhemd. Lekker makkelijk, hoef je ook niet zo over na te denken. De jongeren kleden zich soms wel wat moderner. De kinderen hier worden over het algemeen tot en met hun 3^e jaar veel gedragen op de armen. De meisjes hun haren houden zetot zeker hun 6ekort. En we vinden dat ze en vooral de jongens veel mogen. Ze praten laat en slaan oerkreten uit, wat eindeloos doorgaat en niet gecorrigeerd wordt en ze slaan hun ouders.

Op naar het Tamil gebied. Het is een autorit van 190 km.