Woensdag

Dan schrijf je, we gaan naar het noorden naar Jaffna. Het Tamilgebied. En dan bedenken we ons dat het nog maar ruim een jaar echt toegankelijk voor toeristen. 3 jaar geleden is er een wapenstilstand tot stand gekomen. Een oorlog die sinds 1983 heeft geduurd tussen de Tamil Tijger en het Sri Lankaanse regeringsleger.

Via Vavuniya rijden we dit gebied in. Dit wordt beschouwd als de gateway naar het noorden. We zijn in een ander gebied beland. De taal is hier ook anders en het Engels beheersen ze hier niet zo. Het landschap is anders, woestijnachtig en warmer.Het begint met allerlei wegenblokkades door militairen. Twee maal paspoort controle, wat later nog een keer gebeurt. Langs de weg zo om de 500 meter is een militaire bemande uitkijkpost.

In eerste instantie zien we veel armoede onderweg, daarna komen we heel veel kapot geschoten huizen tegen. Er wonen nog veel mensen in vluchtelingenkampen. Daarvoor en dat zie je ook worden nieuwe huizen gebouwd, veelal gesponsord door bepaalde landen. Ik moet zeggen dit maakt wel indruk. Wetend dat een hoop mensen niet meer terug keren op de plek waar ooit hun woning stond. Of de families zijn er niet meer, of ze zijn gevlucht. Onderweg zagen we een heel gebied met mijnenvelden. Vele militairen waren bezig om ze onschadelijk te maken.

Voor de rest zijn ze hard aan het werk om de wegen te vernieuwen. Dat maakte onze lange rit aangenaam. Pas bij Jaffna werden de wegen echt slecht. Het hotel is van veel mindere kwaliteit als we gewent zijn deze reis, maar we klagen niet. Dat is hier gewoon zo. We waren weer de enige etende gasten. Maar.... wat hadden ze op het menu? Indonesische nasi goreng. Oh, dat was even genieten voor Bea. En niet te vergeten, ze hebben hier wel redelijk snel internet. Voor de rest niet zoveel gezien. Moe storten we op ons bed voor een klein tukje. Het reizen breekt ons af en toe op nu. Maar nog een paar dagen en dan rusten we uit aan het strand.